Voor deze editie van Young Children, geheel gewijd aan Global Practices, spraken we met Joan Lombardi. Zij is een internationaal expert op het gebied van kinderontwikkeling en sociaal beleid en we vroegen haar naar haar inzichten en ervaringen.
Global Team: Wat weten we over de aandacht die de vroege kindertijd krijgt wereldwijd?
Joan: De vroege kindertijd is absoluut een mondiaal vraagstuk geworden. Over de hele wereld begrijpen meer en meer mensen dat de eerste jaren van een kind er enorm toe doen als het gaat om gezondheid op de lange termijn, onderwijs en gedrag. We zien dat het bewijs uit alle uithoeken van de wereld toeneemt, dat de netwerken en innovaties toenemen en dat er programma’s van ouderondersteuning tot kleuterschool worden opgeschaald.
Maar we hebben nog een lange weg te gaan. 43 procent van kinderen jonger dan 5 jaar in laag- en middeninkomenslanden lopen het risico dat ze niet hun ontwikkelingspotentieel bereiken, aldus The Lancet (Daelmans et al. 2017). Dat aantal wordt nog groter als we rekening houden met kinderen die worden blootgesteld aan geweld thuis, in hun gemeenschappen en in hun land. Ook armoede en een gebrek aan degelijke ondersteuning blijven een serieuze bedreiging vormen voor het welzijn van kinderen. Diensten blijven dun gezaaid, de kwaliteit is vaak gebrekkig en toegang tot basisbehoeften, zoals drinkwater, gezondheidszorg maar ook economische ontwikkeling en kinderopvang, blijven een uitdaging voor families. Voor jonge asielzoekers en hun families, die uit hun woonplaats zijn gedreven en te maken hebben met ontwrichting en stress, blijft de nodige steun vaak achterwege.
Global Team: Zijn er wereldwijd veel problemen met de arbeidsomstandigheden van mensen die met jonge kinderen werken? En zo ja, wat voor effect heeft dat op de ontwikkeling van kinderen?
Joan: De belangrijkste mensen in het leven van kinderen zijn hun ouders en andere verzorgers. Dat geldt voor alle kinderen, waar ze ook ter wereld opgroeien. Om zich echt te ontplooien hebben kinderen behoefte aan genegenheid en aandacht van verzorgers zowel thuis als in jeugdprogramma’s. De arbeidsomstandigheden van begeleiders van jonge kinderen blijven in heel veel landen zeer zorgelijk. Salarissen zijn laag, training is vaak ontoereikend en steun en supervisie zijn minimaal.
Als we echt onze belofte van degelijke programma’s voor jonge kinderen en hun gezinnen waar willen maken, dan moet er meer gedaan worden om een omgeving te scheppen waarin zowel ouders als zij die werken met jonge kinderen zich ondersteund voelen. Eén manier waarop mensen een betere kijk kunnen krijgen op dit vraagstuk is door de Early Childhood Workforce Initiative te volgen. Die is opgericht om wereldwijd in kaart te brengen hoe het staat met competenties, standaarden, trainingen, professionele ontwikkeling, monitoren, coachen en erkenning van de beroepsgroep.
Global Team: Hoe kunnen ouders, leraren en leiders in de Verenigde Staten een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van jonge kinderen in lage- en middeninkomenslanden?
Joan: Ondanks het overweldigende bewijs dat er een direct verband is tussen het investeren in kinderen en families en de economische ontwikkeling van een land, houdt beleid geen gelijke tred met onderzoek. Dit geldt zowel in de Verenigde Staten als in de rest van de wereld.
Als je ziet hoe de wereldwijde verbindingen toenemen, moeten we allemaal zowel lokaal als mondiaal de aandacht richten op kinderen. Dat betekent opkomen voor de rechten van kinderen om in een vredige wereld te wonen, in een veilige wereld en in een omgeving die eerder gezond is dan levensbedreigend. Dat betekent het beleid volgen dat jonge kinderen en hun families raakt waar ze ook wonen. Daarbij hoort het opkomen voor meer investeringen van de VS in gezondheidszorg en onderwijs hier en over de hele wereld. Het betekent ook het ondersteunen van families die misschien ontheemd zijn geraakt door armoede of oorlog, of vrijwilligerswerk doen voor organisaties die kinderen en families ondersteunen, lokaal of over de hele wereld, of tijd en middelen investeren in het ondersteunen van de meest kwetsbare kinderen.
Als onderwijzers en ouders moeten wij het goede voorbeeld geven. We moeten onze kinderen leren om diversiteit te vieren, om onze naasten te waarderen en om geïnteresseerd en respectvol te zijn als het gaat om andere culturen. Als we willen dat toekomstige generaties zich bekommeren om de wereld om hen heen, dan moeten we beginnen in onze klaslokalen en onze gezinnen. Het begint echt met hoe we elkaar behandelen.
Noot van de redactie: Dit interview verscheen oorspronkelijk in het Global Practices nummer van het blad Young Children van NAEYC (september 2017). Het hele nummer kunt u hier downloaden.
Over de schrijvers:
Joan Lombardi, PhD, is al jaren een pleitbezorger voor jonge kinderen en families in de Verenigde Staten en over de hele wereld. Zij diende als de eerste deputy assistant secretary for Early Childhood Development in het Amerikaanse Department of Health and Human Services (2009-2011) en is tegenwoordig senior advisor voor een aantal stichtingen, zowel landelijk als internationaal, die zich richten op ondersteuning in de vroege kindertijd.
Stephanie Olmore is senior director van het Global Engagement Department van NAEYC. Samenwerkend met buitenlandse regeringen, hoge delegaties en grootschalige systemen leidt zij wereldwijde inspanningen om richtlijnen op te stellen om voorschools onderwijs te verbeteren en om professionele begeleiders van jonge kinderen te ondersteunen.
Jerilyn Gamble is global engagement coordinator van NAEYC. Zij beheert de communicatie en zorgt voor contacten met mondiale partners.
“Young Children is het vaktijdschrift van NAEYC. Om meer over NAEYC te leren bezoek je de website: www.NAEYC.org.”
