De straten van São Paulo veiliger door de inzet van kinderen

Het project ‘Criança Fala’ (‘Kind Spreekt’) bouwt aan het zelfvertrouwen en de vaardigheden van kinderen in arme wijken van São Paulo, met de hulp van de First Lady van de stad, Ana Estela Haddad, die weet dat een stad die goed is voor kinderen, beter is voor iedereen. Andere steden kunnen het een en ander opsteken van deze methode, waarbij kinderen wordt geleerd hun stem te laten horen, en gemeenteambtenaren ondertussen worden gestimuleerd naar de zorgen van de kinderen te luisteren.

De afdeling Huisvesting van de stad schat het aantal kinderen tot 6 jaar dat in slechte huisvesting in het centrum van São Paulo woont op 60.000. Veel gezinnen betalen een exorbitante huurprijs voor een kleine eenkamerwoning waar ze moeten wonen, slapen, wassen, koken en eten. Anderen gaan noodgedwongen over tot het kraken van leegstaande woningen zonder basisvoorzieningen die onveilig zijn voor kinderen.

Door de Foundation gesteund onderzoek heeft aangetoond dat bijna drie op de tien kinderen die in dergelijke moeilijke omstandigheden leven, niet naar school gaan en meestal binnen zitten omdat ze de openbare ruimte ervaren als vijandig. De Foundation heeft CriaCidade, een adviesbedrijf gespecialiseerd in stedelijke en sociale projecten, geld gegeven om onderzoek te doen naar manieren om de binnenstad kindvriendelijker te maken.

In de wijk Vilinha in São Paulo bouwen kinderen zelf een schommel van banden; een van de talloze voorbeelden van waar het Criança Fala-project toe leidt. Nayana Brettas, oprichter van CriaCidade:

… door de aanwezigheid van kinderen wordt de openbare ruimte weer van iedereen. Vandalisme en geweld vieren hoogtij als gezinnen de straat mijden omdat ze zich daar onveilig voelen door geweld tussen bendes en politie-ingrijpen. Gebleken is echter dat als er in de openbare ruimte culturele activiteiten plaatsvinden waar veel kinderen en gezinnen op afkomen, er minder drugshandel en afval is. De openbare ruimte wordt schoner en veiliger.

Binnen het project worden gezinnen bezocht met boeken en speelgoed, wordt met de kinderen gespeeld en wordt geluisterd naar wat zij te vertellen hebben over hun buurt; er worden knutsel workshops gehouden en er worden culturele activiteiten georganiseerd in de openbare ruimte; bij instanties worden vergunningen aangevraagd zodat leden van de gemeenschap in de openbare ruimten hinkelbanen en voetbalvelden kunnen uittekenen voor kinderen.

“Kinderen hebben nu een positieve relatie met deze ruimtes en interageren ermee door hun spel,” zegt Nayana. De achtjarige buurtbewoonster Giovana voegt daaraan toe:

“We hadden niets meer. De meeste kinderen bleven binnen. Nu is iedereen op zaterdag buiten aan het spelen.”

Om deze veranderingen te kunnen bewerkstelligen, is de inzet van belanghebbenden uit de gemeenschap en de particuliere en overheidssector nodig. Daarom houdt het project trainingsessies in kinderparticipatie met leiders van verschillende gemeentelijke afdelingen. Nayana:

“We vergaderen met gemeentelijke instanties om hen te overtuigen naar kinderen te luisteren. Wij denken dat als ze zien hoe dit in de praktijk werkt en welke gevolgen het heeft op een beter leven, niet alleen voor kinderen maar voor alle inwoners van de stad, ze de methode zullen begrijpen en kopiëren.”